Περμακουλτούρα (Permaculture) ή αλλιώς μόνιμη καλλιέργεια (permanent-agriculture) ως έννοια, δημιουργήθηκε από τους Bill Mollison και David Holmgren στην Αυστραλία στη δεκαετία του ’70 ως απάντηση στην περιβαλλοντική υποβάθμιση από τη βιομηχανική γεωργία. Αποτελείται από γνώση και εμπειρία των αυτόχθονων πληθυσμών της Αυστραλίας και παραδοσιακές καλλιεργητικές μεθόδους σε συνδυασμό με τη σύγχρονη περιβαλλοντική επιστήμη, την καινοτομία και την κατάλληλη τεχνολογία.
Η περμακουλτούρα εξελίχθηκε σε μια επιστήμη σχεδιασμού, ένα εργαλείο για το σχεδιασμό των συστημάτων που μιμούνται τη φύση και τους μηχανισμούς της ώστε να αναγεννήσουν τα σχεδιασμένα οικοσυστήματα, ωφελώντας ταυτόχρονα τόσο τους ανθρώπους όσο και τους άλλους οργανισμούς που κατοικούν στη γη. Ο σχεδιασμός περμακουλτουρας προτείνει όχι μόνο την αειφορική διαχείριση των οικοσυστημάτων μας αλλά την αναγέννηση των φυσικών πόρων για τη χρήση από εμάς στο παρόν αλλά και τις επόμενες γενιές. Η βάση πάνω στην οποία εξελίσσεται είναι τρεις ηθικές αρχές: φροντίδα για τη γη, φροντίδα για τους ανθρώπους και δίκαιο διαμοιρασμό. Οι αρχές της Περμακουλτούρας λειτουργούν ως βάση για τον σχεδιασμό ολιστικών αναγεννητικών συστημάτων τόσο σε καλλιεργητικό επίπεδο όσο και σε όλους τους υπόλοιπους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Ο σχεδιασμός της περμακουλτούρας εργάζεται αρχικά με την σωστή διαχείριση του νερού (την εκμετάλλευση στο μέγιστο του βρόχινου νερού που πέφτει στο έδαφος, υδάτινοι όγκοι όπως λίμνες κλπ) και την αναγέννηση του εδάφους (δημιουργία οργανικής ουσίας, επαναφορά της βιοποικιλότητας κλπ). Στη συνέχεια σχεδιάζεται η αλληλεπίδραση του ανθρώπινου στοιχείου στο σύστημα και πως οι εισροές και οι εκροές από την δράση του στο σύστημα, μπορούν όχι μόνο να μην βλάπτουν το οικοσύστημα αλλά να το βοηθούν στην αναγέννηση του. Πέρα από τον σχεδιασμό στην γη, ο χώρος που σχεδιάζεται διέπεται κι από έναν κοινωνικό σχεδιασμό για την κοινωνική βιωσιμότητα του εγχειρήματος, εργαλεία και δομές που μπορούν να φροντίσουν τους ανθρώπους που εργάζονται για αυτό.